Dag 12: Van Moab naar Monument Valley

Een mooie lange reisdag gehad met leuke onverwachte verrassingen, die daardoor langer duurde dan verwacht. Maar helemaal goed!

Ons reisdoel van vandaag: Monument Valley. Een rit van ongeveer 250 km voor de boeg. Jammer, dat we de camping moeten verlaten. Het verblijf in de cabin daar, was ons goed bevallen.
We rijden richting het zuiden en zijn een eindje Moab uit, als we op een grote rots met grote witte letters Hole in the Rock geschreven zien staan. Wat is dat nu? Even kijken. We parkeren onze auto op de parkeerplaats en zien ons omgeven met allerlei curiosa, drie winkeltjes en niet een hole, maar een huis in de rots. Zo grappig allemaal! We lopen wat rond en kopen tickets om een 12-minuten durende rondleiding door dat huis te krijgen voor $ 6.50 p.p. Nou, wat we dan allemaal zien! Niet te geloven, een man en een vrouw hebben hier zelf met explosieven allemaal ruimtes gecreëerd om in te wonen. De man stierf in 1957, de vrouw in 1974. Daarna is het in handen gekomen van een stichting, inclusief alle inboedel. Er is niets aan veranderd. Zo jammer, dat we geen foto's mochten maken en zo jammer dat de rondleiding maar 12 minuten duurde. Ik had er graag wat langer willen rondlopen, want wat we hier allemaal zien is niet te geloven! Echt prachtig en zeker de moeite waard. Het hele terrein is trouwens leuk om er even rond te kijken.

De reis gaat door en niet lang hierna zien we in de verte een echt hole in de rock langs de weg. We stappen uit en moeten natuurlijk een foto maken.

We zijn goed en wel weer aan het rijden, wanneer we 150 meter voor ons ineens twee beren de weg over zien steken. Wat een verrassing. Ik ben te laat met mijn camera. Johan draait de auto om en we zien ze nog in de berm, maar weer krijg ik ze niet snel genoeg in het vizier. We wachten even, en ja hoor, hebbes...! Niet verwacht hier beren te zien, dus onze dag kan niet meer stuk...!

Het weer is wat bewolkt en soms valt er een spatje regen, maar het blijft warm. We komen bij Monticello en daarna Blanding. Bij Blanding zien we naast de weg een uitstalling van tweedehands spullen en Johan wil hier graag wat rondsnuffelen...

Vanaf hier gaan we richting het westen en we komen onverwacht langs een indianenruine. De grondvesten wat eens huisjes waren, een kiva en een toren. De kiva ziet er gerestaureerd uit. We lopen een  een minuut of 15 rond en dat is het dan. Er is verder niemand bij. Je kunt je gegevens achter laten in een gastenboek.

Ons enige plan van vandaag is het bezoeken van het Natural Bridges National monument. Erg leuk parkje. Goed voor een uurtje. Ook hier rotsbogen, drie stuks. Ze zijn (bijna) van de weg af te zien, maar je kunt er ook naar toe lopen. Dan duurt het natuurlijk wat langer. We kiezen voor de kortste wandeling van ongeveer een kilometer, heen en terug. De boog is echter laag gelegen en de terugweg is in de hitte lopen valt nog niet mee.

We stappen in de auto gaan vanaf hier weer naar het zuiden. We zullen over 35 kilometer over de Moki Dugway gaan. Er wordt al direct daarvoor gewaarschuwd dat er een gravel haarspeldweg zal komen die 10% naar beneden gaat. Grote voertuigen niet toegestaan. Er zijn soms dreigende wolken en ik hoop maar dat het niet gaat regenen op het moment dat we bij die weg zijn. Dat valt uiteindelijk mee. En de weg trouwens ook. Hier heb je zicht over de Valley of the Gods. Deze vallei zijn we 4 jaar geleden doorgereden. Nu rijden we er langs.
Jammer alleen, dat het weer onbestendig blijft en de uitzichten daardoor tegenvallen. Dat vind ik ook jammer voor het feit dat we vanaf Mexican Hat richting Monument Valley rijden en ook hier het zicht op de monumentale rotsen wat tegen valt. Vier jaar geleden reden we op deze zelfde weg na een regenbui in de tegengestelde richting. Nu komen we terug en nemen de dreigende regen op onze weg weer mee.

We  rijden direct naar het hotel The View, want we willen graag wat eten voordat we gaan inchecken bij onze Airbnb bij een indianenfamilie. Hoewel dat hotel heel erg duur, hebben we toch een behoorlijk maal voor weinig geld. Vreemd... en het uizicht? Wauw, heb nog nooit zo romantisch gegeten!

Onze incheck bij ons onderkomen verloopt uiterst vreemd. Wij zijn binnengelaten door een man, maar we hebben geen idee wie dat is. Er lopen familieleden die elders wonen in en uit en niemand zegt wat of schijnt het vreemd te vinden dat wij in een hoekje van de kamer zitten. Er ligt een heel oud omaatje op bed en er haar dochter kwam haar wassen.
Met ons kwam een jong stel uit Zwitserland tegelijk aan. Zij gingen daarna eerst nog eten en kwamen net terug. Vinden het ook maar vreemd zoals dat er hier aan toe gaat... Ach ja, maken we dat ook weer eens mee. Je komt tenslotte ook niet iedere dag in aanraking met een indianenfamilie...