Dag 13: Monument Valley

We zitten hier in huis bij een Indianenfamilie. Oud moedertje ligt met zware parkinson op bed en wordt verzorgd door de dochter van wie dit huis is en een andere dochter die hier op een 100 meter afstand woont. Dan is er ook nog een broer en alle aangetrouwden. Iedereen helpt een handje mee en het loopt hier maar in en uit en ik weet soms echt niet wie wie is... De slaapkamer van het moedertje grenst aan de onze en ze roept regelmatig haar dochters naam omdat ze omgedraaid wil worden. Dat kan ze nl. niet meer zelf...

We kijken vanaf dit huis vol uit op Monument Valley, sterker nog, onze slaapkamer kijkt daar ook op uit. Nou, ben ik altijd wel voor zonsopgang wakker, maar vanmorgen was het een klein half uurtje te laat... Het mooiste was al geweest! Oh, da's balen... Vanavond toch maar even de wekker zetten!

We hadden vanmorgen een eenvoudig ontbijtje; brood en cereal. We kregen er een gebakken eitje bij. Johan was blij weer brood te kunnen roosteren, dus hem hoor je niet klagen. We hebben leuk gekletst met het Zwitserse jonge stel, van wie vanavond haar ouders en broer hier de andere kamer komen bezetten.

Na het ontbijt reden we eerst een eindje terug naar vanwaar we gisteren kwamen in de hoop nu wel goede foto's te kunnen maken. De belichting was iets beter, maar nog niet perfect. Maar goed, we doen het ermee. Irritanter was, dat heel veel mensen hetzelfde idee hadden om foto's op deze beroemde weg te maken. En dat moet natuurlijk vanaf de middenstreep gebeuren, daarbij in de gaten houdende of er van beide kanten geen verkeer aan komt. Tricky dus ook nog... We hebben een paar foto's maar die met ons zelf erbij op, zijn niet helemaal optimaal. Op een gegeven moment waren we het zat en besloten onze pogingen op te geven.

Op naar Monument Valley nu. Het kaartje wat we gisteren kochten is ook vandaag geldig. Natuurlijk willen we de Valley Drive doen. Een dirtroad van ongeveer 5 km langs de verschillende buttes en mesa's met natuurlijk mooie fotogenieke uitzichten. We waren hier 4 jaar geleden ook, dus veel foto's hadden we niet hoeven nemen, maar oké...
We zijn ruim over de helft als het in de verte begint te rommelen en donkere wolken steeds dichterbij komen. En ja hoor, na een paar aarzelende druppels breekt de onweersbui los. Het is even een ware stortbui en we zien zelfs de buttes niet meer, of erger nog, de kuilen in de weg. We besluiten langs de kant te gaan staan en het even af te wachten.
Als we tenslotte weer rijden valt ons echt op hoe een enorme regenbui de toestand van de weg kan veranderen. Plassen in de kuilen en vele keien zijn vrij komen te liggen. Rivierstroompjes gelijk aan de weg of er dwars overheen. Het was al opletten, maar nu helemaal... Op een gegeven moment moeten we door een wash. Het zal een bekend punt zijn, want er liggen betonplaten. We zien hoe 3 auto's voor ons snelheid maken en er dwars doorheen rijden. Het rode water spat 2 meter hoog aan beide kanten van de auto op. En ja, dan wij ook natuurlijk! Al met al een hele beleving die we toch niet hadden willen missen. Als je hier voor de tweede keer bent, is het ook niet zo erg. De foto's waren toch al gemaakt... En dit is ook wel een avontuur, waarbij we veel kunnen lachen...

Eenmaal aan het eind van de route, gaan we nog even het bezoekerscentrum binnen en doen daarna wat boodschappen in Goulding. Omdat het nog steeds regenachtig blijft, keren we tegen haf vier terug naar ons overnachtingsadres en schrijf ik alvast het verslag. We zullen straks nog terugkeren voor een maaltijd.